زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

رهبانیت (فقه)





به شیوه زندگی راهبان مسیحی که لذت های دنیوی مانند ازدواج کردن و...را ترک می کنند رَهبانیت می گویند.از آن به مناسبت در باب صلات و نکاح سخن گفته‌‏اند.


۱ - معنای رَهبانیت



واژه «رهبانیت» از «رهبه» به فتح راء به معناى ترس گرفته شده و به شیوه راهبان مسیحی اطلاق مى‏شود.
[۱] مجمع البحرین ج۲، ص۷۵واژه «رهب»


۲ - معنای راهب



راهب به کسى گویند که دنیا و لذتهاى آن، از جمله ازدواج، خوردن گوشت و استفاده از بوی خوش را ترک کرده و از مردم و جامعه کناره گرفته و در عبادتگاه (دیر و صومعه) به عبادت خدا پرداخته و به ریاضت هاى دشوارى همچون انداختن زنجیر به گردن خود تن داده است.
[۲] الوافى ج۷، ص۴۹۹


۳ - رهبانیت در امت‌های پیشین و اسلام



رهبانیت به شیوه یاد شده در میان امتهای پشین سنت بوده که اسلام آن را منسوخ کرده و مکروه دانسته است. از این رو اسلام به ازدواج و استعمال بوی‌ خوش ترغیب کرده و ترک آن را مذموم شمرده است. چنان که ترک خوردن گوشت بیش از چهل روز نیز مذموم و مکروه است. رسول گرامى صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: در اسلام، رهبانیت نیست و فرمود: بر شما باد به جهادکه رهبانیت امت من است.
[۹] الوافى ج۷، ص۴۹۹.



۴ - پانویس


 
۱. مجمع البحرین ج۲، ص۷۵واژه «رهب»
۲. الوافى ج۷، ص۴۹۹
۳. الحدائق الناضرة ج۲۳، ص۱۱-۱۴.    
۴. کشف اللثام ج۷، ص ۱۰.    
۵. مسالک الأفهام ج۷، ص۹-۱۳.    
۶. وسائل الشیعة ج۲۰، ص۱۰۶-۱۰۷.    
۷. وسائل الشیعة ج۲۴، ص۳۹۵.    
۸. وسائل الشیعة ج۲، ص۱۴۱.    
۹. الوافى ج۷، ص۴۹۹.


۵ - منبع


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۱۹۹-۲۰۰.    


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | رهبانیت




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.